Μια πλεύση άλλη.
Νέα μάτια παρθένεψαν όρθια τα κατάρτια
η χώρα αυτή που προχωράς σιγαλιά την
Ασπρίζει
σκήνωμα γης εμέριασε τον κόπο και το
χρόνο
Δεν είχε δρόμο προς πηγή
ψυχή μεγάλη τα καράβια χώνεψε
με σένα Άγια νερά , στο χώμα
ουρανωσύνη
Σε απουσία λουζόσουν
βαφές από πτερύγια
Ύψιστο κρασί, βουή από τον πόθο
Νέα θάλασσα πευκοκέντητη
φέρνεις μέσα σου
τον παντοτινό κήπο σε τραπέζι
Κύμα ζωής.
Κύμα που δεν υπνώθηκε
αφή από χέρια, που ήσαντε κλάματα
βήματα
Ρόδινη σκεπή από αρχαία φιλιά
ή περιστέρια
πριν από το Νόστο
πριν από τα πεύκα
Αυλή του σπιτιού
όταν σε έλκει η ξεγνοιασιά
να σε ντύσει με τις πεταλούδες
καρδιάς τα βάθη να σε τρέξει με αφρό
αγάλι-αγάλι γεννούμενη χαρά ή ακρογιάλι
τα χείλι σου πριν απ’ τον άνεμο
πριν παίξεις όλη θάλασσα
Κύμα ζωής,
με ένα φιλί με αγκάλιασες
για του θεού την πλεύση.
